Siehm Variadioner zum Dehma Schdreichhulz

Ä alde Fraa: »Ä Schdreichhulz is wie ä Leidnschafd. Kaum fängds äss brennä oo, iss aa scho aus.«

Ä obbdimisdischä Filandthrop: »Ä Schdreichhulz is wie ä Mensch. Solangsd ned dodohl abbrand bisd, gibdds immer nu änn klann Funkn Hoffnung.«

Ä klanner Möchdegern: »Ä Schdreichhulz is wie ä Madlä. Wennsd däss nachm Gebrauch ned wechschmeißd, verbrennsd dä fei gscheid di Finger.«

Ä Musiger: »Schdreichhülzä sinn Musiginsdrumende, die mied ämm Bohng oogschdrichn wern. Mied dä Violinfamiliä bildns änn Grundbeschdand des eurobäischn Orchesders.«

Ä junge Fraa: »Wenni ä Schdreichhulz siech, denki glei an mein erschdn Kuss. Am Anfang hobbi änn roadn Kubf ghabbd, dann binni dahiegschmolzn.«

Ä ernsdhafdä Filosoph: »Äs Lehm is wie ä Schdreichhulz bei schdargkn Wind. Für änn klann Lichdbligg moussd di fei ganz schö ooschdrengä.«

Ä alder Moo: »Mei Schdreichhulz is aa nimmer des, wos amol woar.«